In bed stil, ver weg van het leed,
Ontvlucht hij de wereld die zijn hart teert.
De stormen razen, de pijn blijft zijn lot,
Maar in dromen zoekt hij rust in zijn eigen grot.
De chaos buiten, een onstuitbare vloed,
Maar hier in de schaduw vindt hij zijn zoet.
Ver weg van het tumult, waar alles breekt,
Zo ligt hij daar, waar de wereld niet tot hem spreekt.
