Mijn doek was nat, vannacht in regen gehuld,
De verf was gesmolten, de ruimte buiten de lijnen opgevuld.
Wat begon als een kunstwerk, helder en fijn,
Veranderde in chaos, maar bleef toch nog rein.
De druppels van de nacht gaven het kleur,
Een verhaal van de regen, een schilderij in haar kracht.
Na het wachten, de droogte, de tijd die het bracht,
Bleef de essentie van het werk onverwacht.
Zo ontstond het nieuwe, door het weer gemaakt,
Een beeld vol emoties, dat mij telkens raakt.
