Leo Koopman

Alles heeft een oorzaak, een spoor in de tijd,
Waar stilte spreekt en pijn zich verschuilt.
Een oor dat verloren is, maar geen stem doet breken,
Onder de sterren, waar de schaduwen leven en de doden spreken..

Een levenslijn die krult in kleur en pracht,
Zonder oor, maar vol van een verborgen kracht.
De stilte roept, het kwaad is gedaan,
En de oorzaak blijft, ongrijpbaar, onuitgesproken, voortbestaan.