Leo Koopman

In haar tuin, waar stilte heerst,
Zit zij, verlangend, in de tuin der lusten voor het eerst.
Wijn bij de hand, dromen die glijden,
Als zand door de vingers, zonder te verblijden.

Achter de boom, schaduwen zwijgen,
Een figuur, verstild, komt dichterbij, gedreven.
Wat zoekt hij, alleen in dit duistere spel?
Een jager van schaduw, zijn doel, geheim en fel.

Het moment bevriest, tussen droom en tijd,
Waar alles verstilt, in de eeuwige strijd.